فهرست مطالب
امروزه مزایای فنی و اقتصادی سقف وافل موجب استقبال جامعه مهندسین و سازندگان و در نتیجه گسترش کاربرد این تکنولوژی در صنعت ساختمان گردیده است. یکی از مزایای مهم سقف وافل، سهولت اجرا و سازگاری اجرای این سیستم با شرایط فنی و اجرایی کشور در مقایسه با دیگر سیستم های مشابه سقف مانند سقف تیرچه بلوک، یوبوت، کوبیاکس، بابِلدک، تیردال و پیش تنیده می‌باشد که می‌توان بدون نیاز به تجهیزات و یا تکنیک‌های خاص و با آموزش به اکیپ‌های مختلف آرماتوربندی و استفاده از تجهیزات موجود به اجرای سقف وافل پرداخت
جهت مطالعه سایر مزایای سقف وافل به صفحه مزایای سقف وافل رجوع شود
از این رو در این بخش سعی شده است تا مطالبی در مورد شرایط و نحوه اجرای صحیح این سقف‌ها از جنبه‌های گوناگون جهت استفاده سازندگان و پیمانکاران مجری اسکلت ارائه گردد.
• تجهیزات مورد نیاز :
در اجرای سقف وافل می‌توان از تجهیزات و ابزار مشابه مورد نیاز رایج در اجرای اسکلت‌های بتنی سنتی استفاده نمود. انتخاب نوع تجهیزات به پارامترهایی از جمله دهانه سقف، مساحت سقف، وزن سقف، نوع سیستم سازه‌ای، ارتفاع طبقه و کیفیت مورد نیاز و… بستگی دارد. از جمله تجهیزات متعارف مورد نیاز برای اجرای سیستم سقف وافل می‌توان به موارد زیر اشاره نمود.
1- جک، اسکافلد و یا داربست جهت پایه‌های عمودی نگهدارنده زیرین سقف.
2- پروفیل لوله، قوطی و یا چهارتراش جهت المان‌های افقی نگهدارنده قالبهای وافل.
3- قالبهای فلزی، تخته چوبی و یا ورق فلزی جهت اجرای تیرها و یا مناطق توپر سقف.
4- قالب وافل.
در نتیجه برای اجرای سقف وافل نیازی به تجهیزات خاص و اختصاصی نبوده و پیمانکاران اجرای اسکلت‌های بتنی می‌توانند با استفاده از تجهیزات موجود نسبت به اجرای این سقف اقدام نمایند.
• نیروی کار سقف وافل:
سهولت قالب‌بندی، آرماتوربندی و بتن‌ریزی سقف وافل موجب شده است که اکیپ‌های ماهر و با تجربه آرماتوربندی بتوانند تحت نظارت و آموزش مهندسین اجرایی و با استفاده از روش‌های متعارف آرماتوربندی نسبت به اجرای سقف وافل اقدام نمایند. تعداد مورد نیاز نیروی انسانی جهت اجرای سقف به عوامل مختلفی از جمله حجم کار، برنامه زمان‌بندی و… بستگی دارد و می‌توان بطور کلی تعداد نیروی مورد نیاز کار را مشابه با تعداد مورد نیاز در سیستم‌های سنتی سقف در نظر گرفت.
• مدت زمان اجرای سقف وافل:
بطور کلی مدت زمان لازم برای اجرای هر سقف به عوامل مختلفی از جمله شرایط پروژه، نیروی کار، حجم ابزار تامین شده، برنامه اجرایی، شرایط تامین مصالح و… بستگی دارد.
زیرسازی ساده و اجرای مدولار در چینش قالبهای وافل و آرماتوربندی سقف موجب می‌گردد تا بتوان به سرعت هر سقف را آماده بتن‌ریزی نمود. مدت زمان آماده سازی سقف وافل را می‌توان در رتبه بالا نسبت به سایر انواع سقفهای بتنی و بطور تقریبی برای ساختمان های متعارف در بازه 7 تا 14 روز قرار داد.
مدت زمان لازم برای قالب‌برداری پس از گیرش بتن نیز به پارامترهای مختلف از جمله دمای محیط بستگی دارد و می‌بایست مطابق ضوابط قالب‌برداری در آیین نامه های طراحی و اجرای ساختمان های بتنی صورت پذیرد.
• مراحل اجرای سقف وافل:
مرحله اول- زیرسازی سقف وافل:
مرحله زیرسازی مهم‌ترین بخش در اجرای سقف وافل می‌باشد. این مرحله می‌بایست مطابق اصول قالب‌بندی و براساس ارتفاع و بارهای وارده و برای تحمل شرایط بارگذاری مختلف و رعایت اصول ایمنی طراحی و اجرا گردد. امکان چینش صحیح قالب های وافل، تنظیم تراز سقف، اعمال خیز منفی، تامین ایمنی، عدم جابجایی در حین و پس از بتن‌ریزی و… در گرو اجرای صحیح این مرحله می‌باشد.
برای زیرسازی سقف وافل در ساختمان‌های متعارف می‌توان از جک فلزی با فواصل یکسان استفاده نمود. در صورت افزایش ارتفاع و یا شرایط خاص پروژه می‌بایست به جای جک، از اسکافلد و یا داربست استفاده نمود. فاصله جک‌ها و یا پایه‌های اسکافلد از یکدیگر را می‌توان با روابط مهندسی مربوطه برای هر پروژه محاسبه نمود. بر روی این پایه‌های زیرین، از المان‌هایی در دو لایه در دو راستای متعامد به منظور فراهم نمودن نشمین قراگیری قالبهای وافل استفاده می‌گردد.
این المان‌ها می‌توانند پروفیل لوله داربستی و یا قوطی فلزی و یا چهارتراش‌های چوبی باشد. این پروفیل‌ها در لایه زیرین با فواصل بیشتر و در لایه فوقانی و مجاور قالب وافل در فواصل منظم و برابر با فاصله مرکز به مرکز تیرچه های تشکیل‌شونده سقف وافل کارگزاری می‌گردند. لبه بیرونی قالبهای وافل بر‌روی این پروفیل‌ها قرار می‌گیرد.
مرحله دوم- چیدمان قالب های وافل:
پس از تکمیل زیرسازی سقف، می‌بایست قالبهای وافل را مطابق با جزئیات نقشه‌های اجرایی روی پروفیل‌های زیرین چیدمان نمود. این مرحله با توجه به مدولار بودن قالب های وافل به سرعت انجام می‌پذیرد. در طراحی سقف وافل مناطقی از سقف در نواحی ستون‌ها و دیوارهای برشی به صورت دال توپر طراحی می‌گردد.
بنابراین هنگام چیدمان قالبهای وافل، می‌باید به فاصله اولین قالب در هر امتداد از بر ستون‌ها و دیوارهای برشی و تطابق با جهت و چینش قالب‌ها با نقشه اجرایی دقت نمود. همچنین، باید ریسمانی و هم‌راستا بودن امتداد چینش قالبهای وافل جهت افزایش کیفیت اجرای سقف مورد دقت قرار گیرد. جهت فیکس‌کردن قالبهای وافل به منظور جلوگیری از جابجایی و لغزش قالبهای وافل از تکنیک‌های مختلفی استفاده می‌شود. برخی از این تکنیک ها استفاده از گیره مخصوص، میلگرد U شکل، میخ‌کوبی، اتصال با سیم آرماتوربندی و یا فیکس‌کردن قاب های وافل انتهایی می‌باشند.
مرحله سوم -آرماتور بندی سقف:
یکی از مزایای سقف وافل عدم نیاز به تیرچه آماده و امکان اجرای کامل آرماتوربندی سقف به صورت درجا می‌باشد. بدین منظور پس از تکمیل چینش قالبهای وافل، آرماتوربندی سقف مطابق دیتیل‌های نقشه‌های اجرایی آغاز می‌گردد.
در این مرحله ابتدا میلگردهای اصلی و تقویتی پایین تیرچه‌ها اجرا می‌گردد. سپس اجرای کلاهک‌های برشی در محل تکیه‌گاه سر ستون‌ها و دیوارهای برشی و همچنین تیرهای مدفون سقف در اطراف بازشو‌ها یا لبه دال‌ها اجرا می‌گردد. عرض و طول قرارگیری کلاهک برشی، تعداد خاموت ها، تعداد ساق خاموت‌ها و فواصل مرکز به مرکز خاموت‌های کلاهک برشی از اهمیت بالایی برخوردار است. سپس میلگردهای شبکه اصلی و تقویتی فوقانی سقف اجرا می‌گردد.
ترتیب کارگذاری میلگردهای سراسری و تقویتی در هر جهت و در هر شبکه نیز اهمیت ویژه‌ای دارد. میلگردهای تحتانی و فوقانی تیرچه‌های تشکیل شده نیز به وسیله میلگرد سنجاقی به یکدیگر متصل می‌گردند. نمره میلگردهای سقف به دهانه و وزن سقف و نوع انتقال بار در سقف وافل بستگی دارد. در آرماتوربندی سقف نیز می باید آرماتورهای ریشه و دوخت، طول خم، اورلپ، پوشش بتن و… مطابق نقشه های اجرایی اجرا شود.
در شکل زیر یک نمونه از آرماتوربندی سقف وافل بنیتک ملاحظه می‌گردد.
مرحله چهارم – بتن‌ریزی:
پس از تکمیل آرماتوربندی و تنظیم تراز و اعمال خیز منفی، سقف آماده بتن‌ریزی می‌باشد. بتن‌ریزی در سقف وافل بصورت عملیاتی پیوسته و در یک جهت آغاز می‌گردد. در دسترس بودن فضاهای بتن‌ریزی و تراکم پایین آرماتور باعث می‌شود فضای بین تیرچه ها به راحتی با بتن پر شود.
بتن باید در طول عملیات با استفاده از ویبراتور متراکم شود. همچنین ویبراتور باید در داخل تیرچه ها به طور منظم و در فواصل مشخص به نحوی فرو برده شود که دو قسمت لرزانیده شده با هم، همپوشانی داشته باشد. در سقفهای بزرگ باید محل درزهای اجرایی از قبل تعیین و تا محل درزهای اجرایی بتن‌ریزی ادامه یابد. در انتها عملیات پرداخت به منظور تراز‌کردن سطح بتن انجام می‌پذیرد و ضخامت بتن‌ریزی می‌بایست برابر با ضخامت سقف وافل در نقشه‌هایی اجرایی باشد.
مرحله پنجم – قالب برداری:
مدت زمان مورد نیاز جهت گیرش بتن و امکان قالب برداری به عوامل مختلفی از جمله دمای مجاور سطح بتن، نوع سیمان مصرفی، دهانه و ضخامت سقف و نوع قالب بندی سقف و … بستگی دارد. بطور کلی مدت زمان مورد نیاز برای قالب برداری برابر با مدت زمان رسیدن بتن به هفتاد درصد مقاومت مشخصه می‌باشد.
در این صورت می‌توان قالبهای زیرین را برداشت؛ ولی برچیدن پایه‌های اطمینان فقط در صورتی مجاز است که علاوه بر مراعات تمامی محدودیت‌ها بتن به مقاومت بیست و هشت روزه مورد نظر رسیده باشد. عملیات قالب‌برداری می‌بایست گام به گام و بدون اعمال نیرو و ضربه طوری صورت گیرد که سقف تحت اثر بارهای ناگهانی قرار نگیرد. برای دهانه‌های تا هفت متر برداشتن کل قالب و داربست و زدن پایه‌های اطمینان مجاز است ولی برای دهانه‌های بزرگتر از هفت متر تنظیم قالب و داربست باید به گونه ای باشد که برداشتن قالب و زدن پایه اطمینان به صورت مرحله‌ای باشد. توصیه می‌شود پایه های اطمینان همیشه در دو طبقه متوالی وجود داشته باشند. نحوه خروج قالب وافل بنتیک از زیر سقف در این ویدیو قابل مشاهده است.
شرکت بنیتک طراح، مجری و مالک سقف وافل بنیتک
شرکت بنیتک با پشتوانه اجرای موفق ده ها پروژه با سیستم سقف وافل و با در اختیار داشتن تجهیزات اجرایی منطبق با سیستم سقف وافل و با تکیه بر تجربه و دانش فنی مهندسین اجرایی و اکیپ‌های آموزش دیده‌ی خود، ضمن انجام طراحی و تامین قالبهای وافل، آماده ارائه خدمات پیمانکاری سقف وافل و اجرای کامل اسکلت‌های بتنی با سیستم سقف وافل برای کارفرمایان محترم نیز می‌باشد. مشخصات و تصاویر تعدادی از پروژه‌های اجرا شده توسط این شرکت در بخش پروژه‌ها ارائه گردیده است.
